Νομίζω ότι έχοντας κατά νου την εκτενή αυτοβιογραφική μου παρουσίαση, είναι πολύ εύκολο για κάποιον να καταλάβει ότι είχα πολλές επιρροές, καθώς και τους ανθρώπους που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του συγκεκριμένου στυλ που χαρακτηρίζει όλη μου τη δουλειά.
Η αλήθεια είναι ότι είχα ως πρότυπα τους «αγίους» της τέχνης μας. Πώς θα μπορούσα να μην λατρέψω την τεχνική του Καραβάτζιο, τα σχήματα του Μικελάντζελο ή τις μεταφορές του Λεονάρντο; Έμεινα έκπληκτος από τα χαρακτηριστικά του Piranesi και των γεμάτων μυσταγωγικών σχεδίων του Gustave Doré. Φυσικά λατρεύω τα χρώματα του Ποντόρμο, με αγγίζει το εσωτερικό σύμπαν του Ντύρερ και ο λυρισμός του Γουίλιαμ Μπλέικ.
Ταυτόχρονα, εκστασιάζομαι με τις υπερπλήρες συνθέσεις του Hieronymus Bosch, ενώ λατρεύω απόλυτα τον μανιερισμό του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, γνωστού ως “El Greco”.
Δεν θα μπορούσα να παραμελήσω το γεγονός ότι είμαι ερωτευμένος με τον Remedios Varo και ορκίζομαι μπροστά στον ιδιοφυή Νταλί. Ωστόσο, αυτός που με επηρέασε βαθιά και διαμόρφωσε την προσωπικότητά μου είναι ο αγαπημένος μου Roberto Oranzi, τον οποίο συμβουλεύομαι ακόμα σε πολλές περιπτώσεις.
ΜΟΛΥΒΙΑ
ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ
Η Θεία Κωμωδία:
μια προσπάθεια εικονογράφησης
Το 2014 ενώ βρισκόμουν στη βιβλιοθήκη του ιστορικού μουσείου της πόλης μου, ένα αγαπημένο μέρος για μένα στο οποίο έχω συνηθίσει να περνάω πολλές ώρες διαβάζοντας, η γυναίκα μου που είναι υπεύθυνη αυτού του χώρου μου έδειξε ένα βιβλίο που είχε βρει στα σκουπίδια. Ήταν μια έκδοση της Θείας Κωμωδίας στα ιταλικά του 1774 και πιο συγκεκριμένα του πρώτου τόμου.
Όταν το κράτησα στα χέρια μου, ένιωσα αμέσως μια σύνδεση με αυτό το βιβλίο σαν να ήταν δικό μου για πολύ καιρό. Σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το θεϊκό ποίημα του Δάντη, αφού ένας αγαπημένος φίλος στην Ιταλία, ο μοναδικός μαέστρος Vittorio Vettori, που πέρα από όλα τα άλλα, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ερευνητές του Δάντη. Καθώς μελετούσα τη Θεία Κωμωδία, συνειδητοποίησα ότι άρχισαν να σχηματίζονται μέσα μου δυνατές εικόνες, οι οποίες σταδιακά απεικονίζονταν στο χαρτί. Η εικόνα σχηματίστηκε το πρωί την ώρα που έπινα τον καφέ μου. Ολόκληρα τα σχήματα και τα τοπία της νύχτας γύρισαν μέσα στο μυαλό μου. Νωρίς το πρωί βούτηξα το πινέλο στον καφέ και άρχισα να διατυπώνω εικόνες σε ένα χαρτί Fabriano που βρήκα μπροστά μου.
Λίγο καιρό μετά με γοήτευσε το θέμα. Έζησα μαζί με τον Δάντη όλη τη διαδικασία της κάθαρσης. Ένα μονοπάτι προς το φως! Όταν ολοκλήρωσα τα 33 μέρη και βγήκα από την εκστατική δημιουργικότητα, συνειδητοποίησα ότι είχα τολμήσει να ασχοληθώ με ένα αριστούργημα μετά τους σπουδαίους Blake, Botticelli και Dore. Αμέσως το θεώρησα ως μια τολμηρή απόπειρα και ονόμασα την έκθεσή μου με τον τίτλο «La Divina Commedia: μια προσπάθεια εικονογράφησης».
Ο Βιργίλιος πήρε τον Δάντη από το χέρι και τον οδήγησε στη δική του Βεατρίκη. Ο δικός μου οδηγός ήταν ο Δάντης που μου έδειξε τη μεγάλη πόρτα που έπρεπε να χτυπήσω μερικούς μήνες μετά την έκθεσή μου. Ο μεγάλος Ιταλός ποιητής έρχεται συνέχεια στο μυαλό μου και σίγουρα αυτό δεν είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει για μένα.
HANDMADE MASONIC APRONS
Copyright © 2022
