ΤΟ ΠΕΡΙΖΩΜΑ
Δεν είναι απλώς ένα τελετουργικό αξεσουάρ. Για μένα, η ποδιά που φοράει κάθε αδερφός είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι το πρώτο δώρο που δίνεται στους νεοσύστατους μαθητές και το πρώτο σύμβολο πάνω στο οποίο θα πρέπει να δουλέψουν για να μάθουν από αυτό.
Δικαίως έχει ονομαστεί ως «το έμβλημα του Τέκτονα», γιατί το μόνο βέβαιο είναι πως άσχετα από τη μελλοντική του πρόοδο στη «Βασιλική Τέχνη», μέσα σε οποιοδήποτε βαθύτερο απόκρυφο μυστήριο τον οδηγήσει η δίψα του για γνώση και η αφοσίωσή του στον θεσμό, το περίζωμα θα είναι η πρώτη του περιβολή που δεν θα την αποχωριστεί ποτέ.
Και γι' αυτό οι τέκτονες έχουν διδαχθεί στη ζωή τους να δοξάζουν την εργασία και δεν σταματούν ποτέ να εργάζονται ακόμη και χωρίς την ποδιά μέσα στην αμύητη κοινωνία.
Έτσι αναστοχαζόμενος πάνω στη σημασία αυτού του συμβόλου, θεώρησα πως θα ήταν όμορφο να συνδράμω κάθε αδελφό στη δύσκολη προσπάθεια να ανέβει το δικό του πνευματικό μονοπάτι. Κάθε φορά που κανείς βλέπει ότι η πίστη του κλονίζεται και όλα σκοτεινιάζουν και γκρεμίζονται, μπορεί να αντλεί από τη δύναμη και την αγάπη, με την οποία περιέβαλλα το τελετουργικό αυτό αντικείμενο ως ύψιστο σύμβολο πνευματικής εργασίας.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Είναι γεγονός πως κάθε φορά που καταπιάνομαι με τη δημιουργία ενός μοναδικού κομματιού για κάποιον αδελφό, από την ώρα που θα κλειστώ στο εργαστήριό μου, είναι σαν να απομονώνομαι στον εσωτερικό ναό μου. Είναι μια τελετουργία, όχι μια διεκπεραίωση.
Η παράμετρος που κάνει τη δουλειά μου ξεχωριστή είναι το γεγονός ότι δημιουργώ την ποδιά με συγκεκριμένη παραγγελία. Κάθε κομμάτι παράγεται μετά από μια μακρά συζήτηση και προσωπική επαφή με τον μελλοντικό κάτοχο. Είναι ένα εντελώς προσωπικό αντικείμενο και φυσικά μοναδικό.
Προϋποθέτει βαθειά επικοινωνία ώστε να σχηματίσω μια καλή εικόνα της ψυχής του κάθε αδελφού, της πνευματικής του διαδρομής. Τότε αρχίζω να συνθέτω τα διάφορα σύμβολα που θα τον βοηθούν να αντλεί δύναμη και να κάνει το δικό του «απολογισμό», ανασκοπώντας την τεκτονική του πορεία. Είναι κάτι σαν χάρτης, πυξίδα αλλά και στήριγμα στα δύσκολα. Ένα μανιτού. Κουβαλάει το δικό του πνεύμα.
Όταν η σύνθεσή του είναι έτοιμη και αποφασίσουμε την τελική μορφή, ξεκινάω την παραγωγή των χρωμάτων μέσω φυσικών ορυκτών χρωστικών.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Εκείνη τη στιγμή το εργαστήρι μου μοιάζει με εργαστήριο αλχημιστή. Ξεκινάω την εφαρμογή των χρωμάτων επάνω στο δέρμα αρνιού και κάθε πινελιά είναι μια θετική σκέψη για τον αδελφό που θα τον συνοδεύει και θα τον στηρίζει. Μια προσευχή.
Στο τέλος ο αδελφός λαμβάνει το περίζωμά του σε πολυτελή συσκευασία σε αντιόξινο μικροπεριβάλλον με όλα τα πιστοποιητικά αυθεντικότητας και μοναδικότητας του έργου.
Παράλληλα λαμβάνει και το προσχέδιο του περιζώματός του, το οποίο είναι ακόμα ένα έργο τέχνης. Πρόκειται για μία ακουαρέλα σε χειροποίητο βαμβακερό γαλλικό χαρτί.
Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου τρείς μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί το κάθε κομμάτι, που είναι μοναδικό. Η δουλειά είναι μικρογραφική, παράγεται σε αρκετά σημεία με μεγεθυντικό φακό και δεν αντιγράφει παλιά πρότυπα. Αξιοποιεί μόνο μοτίβα γνωστά, τα οποία συντίθενται σε πρωτότυπες συνθέσεις, με στόχο να καταδείξουν τη μοναδικότητα του κάθε τέκτονα και της διαδρομής του.
Η ΤΕΧΝΗ ΜΟΥ
Η αλήθεια είναι ότι η τέχνη των aprons, έτσι όπως έγινε πράξη από μένα, δεν έχει σύνορα. Ξεκίνησα αυθόρμητα ανεβάζοντας φωτογραφίες από το πρώτο περίζωμα που φιλοτέχνησα για μένα με έμπνευση από το περίζωμα του Βολταίρου.
Είχα την ευκαιρία να το δω από κοντά σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου στο Τεκτονικό Μουσείο της Μεγάλης Ανατολής στο Παρίσι. Τα σχόλια στο διαδίκτυο για το έργο ήταν αμέσως θετικότητα. Κάπως έτσι άρχισε να υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον.
Ο πρώτος μου παραγγελιοδότης ήταν Τεξανός. Ακολούθησαν κι άλλες, όλες εκτός Ευρώπης.
Αισθάνομαι ότι το κοινό μου είναι οικουμενικό. Οτιδήποτε θα βοηθούσε τη δουλειά μου να επικοινωνήσει με ένα μεγαλύτερο κοινό είναι σίγουρα στη σωστή κατεύθυνση.
HANDMADE MASONIC APRONS
Copyright © 2022
